Μια που ολοκληρώσαμε τις ομάδες – στόχους/χρήστες, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο τι πραγματικά θέλουμε να τους πούμε. 🎤
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για επικοινωνία.
Αυτή ακριβώς η μετάβαση από τον αποστολέα στον παραλήπτη μπορεί να επηρεαστεί από διάφορα πράγματα,Όπως:
- τα συναισθήματά μας
- την πολιτιστική μας ταυτότητα
- το μέσο που χρησιμοποιήθηκε στην επικοινωνία
- ακόμα και την τοποθεσία μας
Γι’ αυτό ας το πούμε ξεκάθαρα: η επικοινωνία δεν είναι εύκολη υπόθεση και δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει που οι επικοινωνιακές ικανότητες είναι τόσο περιζήτητες από του εργοδότες σε όλον τον κόσμο και αποτελούν συχνά απαραίτητη προϋπόθεση σε πολλές θέσεις εργασίας. «Αναζητούμε άτομα με εξαιρετικές επικοινωνιακές ικανότητες…» – σας θυμίζει κάτι; 😊
Υπό αυτό τα πρίσμα, η επικοινωνία έχει δυσκολίες, υπάρχει όμως ένα συγκεκριμένο στοιχείο της σύγχρονης κοινωνίας που την δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο.
Από την εμφάνιση του διαδικτύου η ποσότητα των πληροφοριών έχει αυξηθεί δραματικά.
Κάποιοι το ονομάζουν «μάχη για προσοχή», άλλοι το αποκαλούν «υπερπληροφόρηση», και κάποιοι ακόμα πιο δημιουργικοί «πληροφοριο-εξάρτηση», «πληροφοριο-παχυσαρκία» και «νέφος πληροφοριών».
Παρ’ όλο που η ψηφιοποίηση της κοινωνίας μας έχει βελτιώσει σημαντικά πολλές πτυχές της ζωής μας και την εν γένει ποιότητά της, είναι γεγονός ότι έχει και τις αρνητικές τις εκφάνσεις, και αυτή είναι σίγουρα μια από αυτές.
Για να είμαστε ακριβείς, βέβαια, το φαινόμενο αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στο Διαδίκτυο. Η πληθώρα επιλογών είναι παντού γύρω μας. Την βιώνουμε ακόμα και στο σούπερ μάρκετ όταν καλούμαστε να αγοράσουμε ένα από τα 10-20 διαφορετικά είδη γάλακτος, ψωμιού κλπ. Ομοίως και όταν θέλουμε να αγοράσουμε αυτοκίνητο ή να επιλέξουμε σε ποια σχολή θα φοιτήσουμε.
Η επιθυμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει την έλλειψη πηγών και να αναπτύξει τη βιομηχανία έχει τώρα πια δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία όλες αυτές οι νεοαποκτηθείσες δυνατότητες πρέπει κάπως να αξιοποιηθούν, ώστε να δικαιολογούν την ύπαρξή τους και να διασφαλίζουν την οικονομική αξιοπιστία.
Η υπερπληροφόρηση προκαλεί αρκετά προβλήματα, αλλά αυτά που θα πρέπει εν προκειμένω να λάβουμε υπόψη μας (και θα μας βοηθήσουν να εξατομικεύσουμε καλύτερα την επικοινωνιακή μας στρατηγική) είναι:
- η διαδικασία λήψης απόφασης από τον καταναλωτή της πληροφορίας μετατρέπεται σε πραγματική πρόκληση
- η δυσκολία να ξεπεράσουμε τη σύγχυση και να μεταφέρουμε τελικά το επιθυμητό μήνυμα ανάμεσα σε τέτοιο ανταγωνισμό
Η ανάλωση μεγάλου όγκου πληροφοριών κουράζει το μυαλό μας. Η λήψη αποφάσεων απαιτεί κατανάλωση ενέργειας. Όταν το μυαλό σας έχει εξουθενωθεί από τη διαχείριση τόσων πληροφοριών ανά περίσταση, το τελευταίο που χρειάζεται είναι ακόμη μια διαδικασία που απαιτεί ενέργεια: τη λήψη αποφάσεων. Γι’ αυτό, ακόμα και οι μικρότερες αποφάσεις, όπως τι χρώμα μπλούζα θα φορέσουμε ή τι τσάι να αγοράσουμε, μπορεί να φαίνονται βουνό, όταν το μυαλό σας έχει υπερφορτωθεί με πληροφορίες.
Από την άλλη πλευρά είναι επίσης δύσκολο να διατηρήσουμε την προσοχή σας. Ίσως σχετίζεται με την κατασκευή του εγκεφάλου και την προσοχή του μυαλού. Συνήθως δεν καταφέρνουμε να διατηρήσουμε την προσοχή μας στο σημείο που επιλέγουμε – από κατασκευής ο εκούσιος έλεγχος της προσοχής μας είναι ελαττωματικός. Εύκολα αποσπάται η προσοχή μας, όπως περιγράφει ο Daniel Goldmanστο βιβλίο του «Εστίαση: Η Μυστική Δύναμη της Υπεροχής»: αισθητικοί αντιπερισπασμοί (πράγματα που συμβαίνουν γύρω σας) και συναισθηματικοί αντιπερισπασμοί (ο εσωτερικός σας διάλογος, οι σκέψεις για πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας).
Αν, λοιπόν, τα βάλουμε όλα μαζί, δηλαδή το πληροφοριακό νέφος λόγω της αυξημένης ποσότητας διαθέσιμων πληροφοριών και τη δυσκολία στη διατήρηση της προσοχής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ως οργάνωση θα πρέπει οπωσδήποτε να αφιερώσετε χρόνο, ώστε να γίνετε ειδήμονες στον τομέα της επικοινωνίας και να αναπτύξετε μηνύματα που θα ηχούν στα αφτιά της ομάδας – στόχου σας.